Stillen - een theatervoorstelling over eetstoornissen

Stillen - een theatervoorstelling over eetstoornissen

"Beste eetstoornis, ga alsjeblieft nog een beetje dichter bij me weg..."

Ons doel is het maken van een theatervoorstelling  over de innerlijke strijd die moet worden aangegaan bij het herstellen van een eetstoornis.

Met Stillen willen we laten zien dat de patiënt het meest lijdt onder deze angsten wanneer hij of zij probeert te herstellen en dus het verstoorde eetgedrag 'moet' loslaten. Veel patiënten doen er dan alles aan om de eetstoornis, en hiermee hun veiligheid, te behouden omdat de angst voor het leven zonder stoornis enorm groot. Dit heeft niet alleen te maken met de angst om het eetgedrag te veranderen , maar ook met een soort existentiële angst om psychische niet meer als afzonderlijke persoon te bestaan.

Stillen maakt de angst van de patiënt zichtbaar (en invoelbaar) om zo familie, andere omstanders en hulpverleners te motiveren om de patiënt te blijven steunen. De eetstoornis maakt mensen (veelal) manipulatief en onbetrouwbaar maar de mens áchter de eetstoornis wil geholpen worden.

Stillen  toont de verschillende stadia van herstel waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de ziekte en de zieke. Dit vanuit het idee dat de eetstoornis en de persoon los van elkaar staan en elkaar beïnvloeden.

Stillen biedt patiënten en ex-patiënten ondersteuning in de vorm van erkenning  en herkenning door te laten zien dat ambivalente motivatie en destructieve gedachten onderdeel zijn van de eetstoornis. Tegelijkertijd houdt de voorstelling hen een spiegel voor en een perspectief op een ander – beter – leven.

De voorstelling werpt vragen op als ‘wat levert een eetstoornis op?’, ‘wat levert herstel op?’, kan de eetstoornis überhaupt verdwijnen?’  . Vanuit eetstoornis specifieke situaties worden universele thema's aangeraakt als falen, angst, doorzettingsvermogen, en onzekerheid.  Na afloop van de voorstelling wordt het publiek uitgenodigd om hierover in gesprek te gaan.