Dit is een initiatief van Sylvia
13 januari 2020 06:28
Ik vind het een niét passende naam. Want vrij voelt het allerminst! Wij zitten inmiddels al jaren gevangen in onze vrije sector huurwoning! Het enige wat vrij is aan deze sector is de vrijheid van de woningbouw om mensen langzaam uit hun huis te verdrijven. Op papier hebben wij teveel inkomsten. Wij zitten precies op de inkomensgrens. Dat betekent dat wij verplicht zijn vanaf een bepaald bedrag te huren. En dat wij door deze positie eigenlijk langzaam armer worden. 6 jaar geleden kwamen wij door een dramatische en verdrietige gebeurtenis in de situatie dat ons gezin structureel uit 2 personen meer ging bestaan. Ons huisje was daar ongeschikt voor. We hadden géén andere keuze dan een groter huis te zoeken mét spoed. Daar gaat het gelijk al mis... want spoed/ urgentie is bij ons in Leeuwarden allang afgeschaft. Enkel op medische grond kan je een verhuiskosten beschikking krijgen. Die beschikking geeft recht op voorrang bij de woningbouw. Die aanvraag heb ik ooit eerder moeten vanwege psychische klachten van mijn zoon. Dat heeft dermate veel gekost aan energie en leidde tot een hoorzitting voordat er geluisterd werd. Die route had ons gezin in die situatie niet kunnen dragen! Wat inkomsten betreft moesten we in de vrije sector huren. Zonder dat we enig besef hadden waarvoor we tekenden zetten we onze handtekening onder het huurcontract. Het huis konden we nét betalen. Een gezin met 5 chronisch zieken brengt kosten met zich mee. Verhuizen is ook niet gratis. De tegemoetkoming voor chronisch zieken werd rond deze periode gewijzigd. Niet meer alle 5 én een lager bedrag. Kosten (financieel en energie) wijzigden overigens niet! Opgelucht dat we onderdak hadden kregen we tijd voor: De juiste hulpverlening zoeken.Regelzaken regelen.Trauma- & rouwverwerking.Balans terugvinden. Ik geloof dat de éérste huurverhoging al binnen enkele maanden kwam. De huur ging met een 4 tientjes per maand omhoog. Verbaasd belden we de woningbouw. Dat kon toch niet kloppen? Het zou betekenen dat we dát jaar €480,- éxtra huur moesten betalen. Maar daar hebben jullie voor getekend. Elk jaar verhogen we de huur met een bepaald percentage. Inmiddels wonen we 6 jaar in deze woning. Elk jaar is de huur omhoog gegaan met een gemiddeld bedrag van €55,- per maand. We betalen nú dus ruim 300 euro méér per maand dan toen we in dit huis gingen wonen. In deze 6 jaar hebben wij intensieve zorg verleend. Zonder ergens een factuur heen te kunnen sturen. Mantelzorg complimentjes bestaan niet meer. Wij hebben zorg gehad voor 3 kinderen maar niet alle jaren recht gehad op toeslagen, kinderbijslag of andere financiële middelen. Nee wij vallen overal buiten. En verhuizen? Wanneer je de verhuizingen per gezinslid optelt gaan we richting de 100 verhuizingen. Ten éérste is dat ongezond en ten tweede begint het feest dan van voor af aan. Want in de vrije sector mogen ze nog steeds de huur zoveel verhogen. Wij wonen in een gouden kooi, gevangen binnen kaders die bedacht zijn door mensen die waarschijnlijk niét hoeven te rekenen voordat ze boodschappen doen.
